ردپای عشق

امشب به یادت ماه را در خانه مهمان می کنم

              هر درد پر اندوه را مستانه درمان می کنم

                      یا در خودم سوزم و آتش به هستی می زنم

                              یا هر چه هست و نیست را در سینه پنهان می کنم

                                          امشب به یادت تا سحر مست و غزلخوان می شوم

                                     پیمانه ای می نوشم و همرنگ مستان می شوم

                        در طرح خود نقش تو را همچون مسیحا می کشم

                   نام تو را می گویم و همراه باران می شوم

       امشب بیادت مرغ دل در سینه غوغا می کند

زخم هزاران آه را با ناله سودا می کند

               سر گشته و شوریده در کنج زوایای قفس

                            یک لحظه دیدار تو را دائم تمنا می کنم

                                         امشب به یادت در دلم تجدید پیمان می کنم

                                                         هر درد بی یاد تو را از دل گریزان می کنم

                                                                یا در سکوتم مثل برگ از شاخ می افتم به زیر

                                                                                           یا در هیاهوی زمان گیسو